Ergonomia stanowisk pracy

Ergonomia, według definicji, zaproponowanej przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Ergonomiczne IEA, jest dyscypliną naukową, która zajmuje się analizą interakcji, zachodzących między człowiekiem a pozostałymi elementami systemu . W swych działaniach ergonomista wykorzystuje zasady teoretyczne, odpowiednie dane i metody, które są podstawą do tworzenia efektywnych systemów pracy, uwzględniających dobrostan człowieka. Ergonomia cechuje się zdefiniowanym systemem działania.

Jednym z podstawowych pojęć używanych w ergonomii jest system człowiek-maszyna, zamiennie nazywany również układem człowiek-obiekt techniczny. Z punktu widzenia ergonomii w układzie człowiek-maszyna analizuje się zespół powiązań pracownika ze światem maszyn, rzeczy, narzędzi, ze stanowiskiem roboczym. W takim układzie, przedmiotem badań ergonomii jest organizacja pracy, która powinna prowadzić do uzyskania najwyższej sprawności układu człowiek-maszyna. Sprawność jest zależna od odpowiedniego ukształtowania ww. elementów.

Powszechność występowania dolegliwości ze strony układu mięśniowo-szkieletowego oraz udowodnienie związku tych dolegliwości z rodzajem wykonywanej pracy (specyficznym obciążeniem układu mięśniowo-szkieletowego) i/lub czasem jej wykonywania, powinno być przesłanką do podejmowania działań zapobiegawczych. Wszystkie działania muszą być poprzedzone oceną obciążenia układu mięśniowo-szkieletowego. Liczba dostępnych metod jest duża, ale żadna z nich nie jest odpowiednia do wszystkich celów – do różnych celów potrzebne są różne podejścia. Ze względu na różnice w metodach i różnorodność potrzeb użytkowników wybór odpowiedniego narzędzia może być trudny. Metody obserwacyjne są prawdopodobnie najczęściej stosowanym podejściem do oceny obciążenia fizycznego (listy kontrolne ukierunkowane na opis i specyficzną dla danej metody klasyfikację ocen postawy całego ciała lub poszczególnych jego obszarów, a także ocenę sił wywieranych ręcznie lub ręcznie obsługiwanych ciężarów).

Praca dotyczy ergonomii, zajmującej się analizą interakcji, zachodzących między człowiekiem a pozostałymi elementami systemu. W swych działaniach ergonomista wykorzystuje zasady teoretyczne, odpowiednie dane i metody, które są podstawą do tworzenia efektywnych systemów pracy, uwzględniających dobrostan człowieka. Przedstawiono skutki zdrowotne braku ergonomii/nieergonomicznych stanowisk pracy według danych Głównego Urzędu Statystycznego. Pomiary obciążenia posturalnego można dokonywać za pomocą wielu metod. Najważniejszymi są: OWAS, RULA, REBA, OCRA, ART, JSI, NIOSH, które zostały dokładnie przedstawione.

Praca przedstawia znaczenie ergonomii w relacji człowiek-maszyna, sposoby ergonomicznej oceny systemu człowiek-obiekt techniczny, skutki zdrowotne braku ergonomii w miejscu pracy / nieergonomicznych stanowisk pracy. Przybliżono także wybrane metody ergonomicznej oceny obciążeń pracą.