Bezrobocie w Unii Europejskiej

Bezrobocie to zjawisko dotykające w określonym zakresie każdy obszar geograficzny, każde państwo i każdy region. Jednocześnie jest zjawiskiem nieuniknionym, kiedy ma postać bezrobocia naturalnego, frykcyjnego itp. Przekroczenie jednak określonych poziomów bezrobocia oznacza istotne problemy w polityce zatrudnienia i sytuacji gospodarczej danych państw. Bezrobocie jest poważnym problemem w Unii Europejskiej, podczas gdy podobne problemy w znacznie mniejszym stopniu dotykają Stanu Zjednoczone, czy Japonię.

Bezrobocie najczęściej jest określane jako zjawisko, które związane jest z trudnościami z podjęciem zatrudnienia przez osoby, które są zwalniane z dotychczasowych miejsc pracy, ale są gotowe do podjęcia zatrudnienia. Bezrobocie jest więc w ujęciu ogólnym brakiem równowagi między podażą i popytem na rynku pracy. Taki brak równowagi znajduje wyraz w nadwyżce realnych zasobów pracy nad popytem na pracę w ujęciu efektywnym. Wielkość bezrobocia zależy głównie od elementów aktywności zawodowej i liczby osób pozostających w wieku produkcyjnym, jak i ilości osób mających pracę. Należy zwrócić uwagę na zależności pomiędzy osobami pracującymi, bezrobotnymi i ludnością nie należącą do zasobu siły roboczej. Pomiędzy tymi trzema elementami dochodzi do nieustannej wymiany, co przedstawiono na poniższym diagramie.

Pierwszy rozdział pracy skupia się na głównych aspektach związanych z bezrobociem. Przedstawiono podstawowe pojęcia związane z bezrobociem oraz jego definicję wraz z definicją osoby bezrobotnej. Wymieniono mierniki bezrobocia oraz przedstawiono podział bezrobocia na rodzaje. Nawiązano do podstawowych przyczyn bezrobocia oraz jego skutków w ujęciu ekonomicznym i społecznym. Przedstawiono metody przeciwdziałania bezrobociu w rozbiciu na formy aktywne i pasywne.

Drugi rozdział pracy skupia się na aspektach bezrobocia w Unii Europejskiej. Opisano rozmiary i dynamikę bezrobocia oraz jego strukturę w rozbiciu na kraje, płeć, wiek, zawód, wykształcenie. Nawiązano także do determinant bezrobocia w UE.

Rozdział trzeci pracy nawiązuje do doświadczeń Unii Europejskiej w zakresie polityki ograniczania bezrobocia. Opisano ewolucję polityki zatrudnienia i zwalczania bezrobocia. Opisano aktywne programy i działania w Unii Europejskiej zmierzające do ograniczenia bezrobocia. Nawiązano do środków finansowych, które wykorzystywane są do oddziaływania na rynek pracy w ramach Unii. Przedstawiono doświadczenia wybranych krajów w tym zakresie, czyli Hiszpanii, Irlandii, Grecji i Niemiec. Określono wnioski dla Polski oraz skupiono się na unijnym wsparciu polityki przeciwdziałania bezrobociu w Polsce.