Produkty i usługi firmy leasingowej (na przykładzie)

Praktyka obrotu gospodarczego wykształciła szereg rodzajów leasingu. Podstawowe jego formy to leasing bezpośredni i pośredni oraz leasing finansowy (kapitałowy) i operacyjny (bieżący).

Leasing bezpośredni ma miejsce wówczas, gdy leasingodawcą jest producent określonego dobra inwestycyjnego lub konsumpcyjnego. Leasing bezpośredni jest nierzadko alternatywą sprzedaży, zwłaszcza dóbr konsumpcyjnych. Z kolei leasing pośredni jest transakcją trójstronną. Przedsiębiorstwo leasingowe nabywa na własny rachunek określone dobro inwestycyjne lub konsumpcyjne w tym celu, aby je następnie na podstawie umowy leasingowej przekazać leasingobiorcy do używania (korzystania) na czas oznaczony. W tego rodzaju transakcjach leasingobiorca z reguły sam dokonuje u producenta wyboru dobra, które chce nabyć na podstawie umowy leasingowej i dopiero po tym firma leasingowa dokonuje zakupu tego dobra. W ten sposób przy leasingu pośrednim funkcja kredytowa leasingu (kredyt rzeczowy) jest szczególnie uwypuklona, aczkolwiek realizuje się ona w każdej postaci leasingu.

Wyróżnienie leasingu finansowanego (kapitałowego) i operacyjnego (bieżącego, eksploatacyjnego) opiera się z kolei na kryterium uprawnień i obowiązków po stronie leasingobiorcy i leasingodawcy. Leasing finansowany (kapitałowy), zwany też niekiedy właściwym, odnosi się z reguły do takiej sytuacji, gdy przedmiotem umowy są określone dobra inwestycyjne (specjalistyczne maszyny, urządzenia czy nawet całe przedsiębiorstwa), czas, na który umowa zostaje zawarta odpowiada okresowi używalności dobra (jego amortyzacji), zaś opłaty (stawka leasingowa) skalkulowane są w ten sposób, aby ich suma pokryła koszty wytworzenia oraz zysk leasingodawcy. Jest on z reguły zawierany na dłuższy okres czasu, który pozwala na amortyzację przedmiotu leasingu u jednego leasingobiorcy. Umowa, gdy jest prawidłowo wykonywana, nie może zostać w zasadzie wypowiedziana i jest zawierana na czas oznaczony. Po jej zakończeniu zwykle przysługuje leasingobiorcy opcja zakupu.

Leasing operacyjny (bieżący, eksploatacyjny) przeciwnie, jest umową krótkoterminową. Leasingobiorcy z reguły przysługuje prawo odstąpienia od umowy z zachowaniem odpowiedniego, przewidzianego w umowie, terminu wypowiedzenia. Przedmiot leasingu może być z zasady używany przez kolejnych leasingobiorców. W tego rodzaju leasingu jego przedmiot amortyzuje się u kolejnych leasingobiorców. W praktyce obrotu leasing operacyjny dotyczy urządzeń kosztownych, potrzebnych leasingobiorcy okresowo. W tego rodzaju leasingu na leasingodawcy ciąży obowiązek ponoszenia kosztów utrzymania oddanego w leasing przedmiotu, jego ubezpieczenia, naprawy, opłaty podatków oraz ryzyko jego zniszczenia lub utraty (leasing z pełną obsługą). Leasing ten ma z reguły charakter bezpośredni, gdy tymczasem leasing finansowany (kapitałowy) jest z reguły leasingiem pośrednim.

Celem pracy jest ogólne przybliżenie zagadnienia funkcjonowania leasingu w Polsce oraz szczegółowe przedstawienie leasingu na przykładzie jednej ze spółek leasingowych. Poprzez te analizy można będzie wykazać stopniowy wzrost zainteresowania leasingiem w naszym kraju, powstawanie coraz większej ilości podmiotów leasingowych.

W pracy położony jest nacisk na ekonomiczny aspekt leasingu. W celu szczegółowego zaprezentowania funkcjonowania leasingu w wybranym podmiocie gospodarczym, w pracy zostały wykorzystane dane dotyczące jednej z firm leasingowych działających na polskim rynku. Dwie pierwsze części pracy są poświęcone takim zagadnieniom, jak geneza i rozwój leasingu na świecie oraz w naszym kraju. Następne trzy części dotyczą funkcjonowania leasingu w konkretnej przykładowej spółce.