Kryminalistyka w procesie identyfikacji osób

Celem pracy jest omówienie zagadnień związanych z wykorzystywaniem kryminalistyki w procesie identyfikacji osób.

W literaturze przedmiotu pojęcie „identyfikacja” jest definiowane jako „ustalenie tożsamości badanego obiektu lub zjawiska na podstawie najbardziej charakterystycznych cech” . Identyfikacja polega na nazwaniu czegoś, a więc na zakwalifikowaniu obiektu lub zdarzenia do jakiejś klasy, przy czym obiekt czy zdarzenie musi być poprzednio określone przez pewną liczbę właściwości, natomiast klasa musi być elementem konkretnego podziału .

Identyfikacja rozumiana jako ustalenie tożsamości jest jedną z częściej stosowanych logicznych zasad ludzkiego myślenia, a także rozpowszechnioną zasadą poznania obiektów świata materialnego stosowaną w wielu dziedzinach wiedzy, np. w fizyce, chemii, biologii, archeologii, kryminalistyce itd. O identyfikacji kryminalistycznej należy mówić wówczas, gdy dokonywana jest ona zgodnie z zasadami i przy pomocy metod i środków opracowanych przez kryminalistykę. Ta cecha jest wystarczająca, aby odgraniczyć identyfikację kryminalistyczną od innych rodzajów identyfikacji stosowanych w określonych naukach .

W kryminalistyce określenie „identyfikacja” w pewnych warunkach może być rozumiane bardzo szeroko, a mianowicie jako identyfikacja różnych okoliczności badanego zdarzenia. W innych przypadkach rozumienie tego pojęcia może być wąskie -jako identyfikacja śladów danego zdarzenia. W szerokim znaczeniu termin „identyfikacja” stosowany jest np. wówczas, gdy chodzi o zidentyfikowanie (w sensie ustalenia, wykrycia) sprawcy danego zdarzenia, albo wówczas, gdy chodzi o zidentyfikowanie zaistniałego zdarzenia (w sensie ustalenia jego istoty, rozpoznania). Z kolei w węższym znaczeniu, dotyczącym śladów, termin „identyfikacja” stosowany jest zarówno do oznaczenia samych badań zmierzających do zidentyfikowania śladu, jak również do oznaczenia rezultatu tych badań. W pierwszym przypadku identyfikacja rozumiana jest jako proces badawczy, proces identyfikacyjny, zespół czynności identyfikacyjnych, natomiast w drugim - jako sąd, stwierdzenie, wynik badania .

Trzeba zaznaczyć, iż w procesie identyfikacji nie wszystkie własności identyfikowanego przedmiotu poddają się analizie. Można zbadać tylko własności odbite w przedmiotach identyfikujących, które przyjmują jakikolwiek ślad. Ponieważ praktycznie nie da się porównać w procesie identyfikacji kryminalistycznej wszystkich cech śladu i wzorca, wniosek co do tożsamości obiektów oparty zostaje na prawdopodobieństwie .

Rozważania zawarte w pracy zostały podzielone w sumie na siedem rozdziałów. Oprócz niniejszego rozdziału wprowadzającego, w poszczególnych rozdziałach omówione zostały następujące zagadnienia: w rozdziale drugim – problematyka ogólna identyfikacji osób, w rozdziale trzecim - ślady kryminalistyczne i ich wykorzystanie do identyfikacji osób, w rozdziale czwartym - identyfikacja osób na podstawie zapisów ręcznych, w rozdziale piątym - identyfikacja osoby na podstawie zdjęć fotograficznych i innych nośników obrazu, w rozdziale szóstym - antropometria (antroposkopia) i jej wykorzystanie w procesie identyfikacji osób. Siódmy, ostatni rozdział pracy, zawiera wnioski podsumowujące.

Podstawę źródłową pracy stanowią monografie omawiające problematykę śladów kryminalistycznych, identyfikacji osób, podręczniki do kryminalistyki, a także artykuły opublikowane w takich periodykach, jak chociażby „Problemy Kryminalistyki”.

Tytuły rozdziałów:
1. Uwagi wprowadzające
2. Problematyka ogólna identyfikacji osób
3. Ślady kryminalistyczne i ich wykorzystanie do identyfikacji osób
4. Identyfikacja osób na podstawie zapisów ręcznych
5. Identyfikacja osoby na podstawie zdjęć fotograficznych i innych nośników obrazu
6. Antropometria (antroposkopia) i jej wykorzystanie w procesie identyfikacji osób
7. Uwagi i wnioski końcowe
8. Bibliografia