Opis pracy
Celem pracy jest charakterystyka przestępstw naruszenia miru domowego. Nietykalność mieszkania należy do szczególnie cennych dóbr człowieka, których ochronę poręcza Konstytucja RP (art. 49). Ochrona tego dobra znajduje także zaakcentowanie . w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka z 1948 r. (art. 12) oraz Międzynarodowym Pakcie Praw Obywatelskich i Politycznych z 1966 r. (art. 17). Nie ulega bowiem wątpliwości, że gdyby mieszkanie człowieka nie było chronione, to wówczas korzystanie z innych praw i wolności stanęłoby pod znakiem zapytania. Tak się zresztą dzieje w warunkach wojny, okupacji czy stanów wyjątkowych.
Prawo polskie, podobnie jak wiele innych ustawodawstw, zalicza naruszenie miru domowego do przestępstw przeciwko wolności (takie zaszeregowanie jest kontynuacją koncepcji polskiego kodeksu karnego z 1932 r.). Wolność jest współcześnie uznawana za prawo podmiotowe. Przez wolność rozumie się możność postępowania według woli osoby zainteresowanej, tzn. możność wyboru przez nią różnego sposobu zachowania. Wolność w swej istocie nakreśla sferę, w której człowiek dysponujący wolnością może postępować zgodnie ze swym swobodnie dokonanym wyborem. Granice tej wolności zawsze zakreśla prawo w znaczeniu przedmiotowym (wolności prawnie reglamentowane w przeciwieństwie do wolności prawnie nie reglamentowanych). Oznacza te jednak, iż faktyczna treść wolności człowieka zależy od niego samego, a więc od tego, jak dana jednostka zechce z przyznanej jej wolności ostatecznie skorzystać (oczywiście, w granicach nakreślonych prawem) .
Warto podkreślić, że jedynie nieliczne starsze kodeksy (w tym francuski kodeks karny z 1810 r., ustawa karna austriacka z 1852 r., niemiecki kodeks karny z 1871 r.) uplasowały omawiane w niniejszej pracy przestępstwo wśród przestępstw przeciwko porządkowi publicznemu, co wiąże się z objęciem regulacją prawną nie tylko mieszkania jednostki, ale także lokali publicznych. W doktrynie jednak uważa się taką systematykę za błąd, gdyż przedmiotem ochrony w wypadku najścia domu jest spokój domowy, czyli jedna ze sfer wolności osobistej człowieka. Ochrona lokali publicznych powinna być przedmiotem odrębnej regulacji .
Praca podzielona została na trzy rozdziały. W rozdziale pierwszym, zatytułowanym „Rys historyczny”, scharakteryzowano naruszenie miru domowego według art. 252 k.k. z 1932 r., jak również naruszenie miru domowego według art. 171 k.k. z 1969 r. Rozdział drugi poświęcony jest dokładnemu omówieniu przestępstwa naruszenia miru domowego w art. 193 k.k. z 1997 r. Natomiast trzeci rozdział pracy porusza zagadnienie form stadialnych i form zjawiskowych przestępstwa naruszenia miru domowego.
Podstawę źródłową pracy stanowią monografie omawiające problematykę przestępstw przeciwko wolności, a zwłaszcza kwestię przestępstwa naruszenia miru domowego, podręczniki i komentarze do kodeksu karnego, artykuły opublikowane w periodykach prawniczych, a także zbiory orzeczeń Sądu Najwyższego.