Sytuacja reżysera w III Rzeszy na przykładzie Leni Riefenstahl i G.W. Pabst

Niniejsza praca przedstawia sytuację reżyserów w czasie Trzeciej Rzeszy. W pierwszym rozdziale pracy zaprezentowana została ogólna sytuacja artystów we wspomnianym okresie. Nadmienić należy, że sytuacja ta uległa zasadniczej zmianie po przejęcie władzy przez Hitlera. Naziści poddali bowiem sztukę i kulturę daleko idącej kontroli. Przy zaistnieniu takich okoliczności artyści pozbawieni zostali wolności tworzenia. W związku z tym część twórców po prostu opuściła kraj, reszta natomiast podporządkowała się wymogom i naciskom reżimu nazistowskiego.

Rozdział drugi przedstawia drogi kariery reżyserskiej Leni Riefenstahl i Georga Wilhelma Pabsta. Należy przy tym zauważyć, że ich kariery znacząco się od siebie różnią. Pabst tworzył także poza granicami narodowo-socjalistycznego państwa. Prawdopodobnie z tego powodu nie znajdował się on pod wielkim wpływem nazistowskiej ideologii. Podczas wojny nie nakręcił on wielu filmów, a te, które w tym czasie powstały, dotyczą historii. Film historyczny bowiem okazał się dla Pabsta najlepszą formą wyrazu, w którą mniej ingerowali naziści. W przypadku Leni Riefenstahl sytuacja była nieco bardziej skomplikowana. Swe pierwsze kroki w karierze reżyserskiej stawiła ona w Niemczech, które już wtedy przesycone były faszystowską ideologią i faszystowskimi hasłami. Poza tym, zauważyć należy, że Leni Riefenstahl była zafascynowana Hitlerem i jego działalnością. To Hitler przyczynił się też do tego, iż jej kariera rozkwitła. Na jego zlecenie bowiem reżyserka nakręciła kilka filmów propagandowych, dzięki którym jej nazwisko stało się głośne w całym świecie, co zresztą stało się potem powodem jej problemów, ponieważ wielu krytyków uznało ją za propagatorkę idei faszystowskich.

Trzeci rozdział niniejszej pracy dotyczy ideologii, jaka zawarta jest w dziełach obu reżyserów. Aby przedstawić tę ideologię, należało przeanalizować ich filmy. W rozdziale tym zostały przybliżone treści takich filmów, jak na przykład „Niebieskie światło”, „Tiefland”, „Zwycięstwo wiary” oraz „Triumf woli” Leni Riefenstahl, oraz „Komedianci” i „Paracelsus” Georga Wilhelma Pabsta.

Czwarty rozdział dotyczy oceny działalności obu reżyserów. Należy w tym miejscu zauważyć, że ich ocena nie jest jednoznaczna. Do dnia dzisiejszego bowiem nie wiadomo, jak właściwie należy traktować twórczość Leni Riefenstahl, czy jako jedną z osób popierających nazistów, czy może jako artystkę, której dzieła powinny zostać oddzielone od polityki, aby móc analizować jedynie ich artystyczne wartości. Georg Wilhelm Pabst również nie został ostatecznie pozytywnie oceniony. Uchodził on za reżysera, który traktuje daną tematykę powierzchownie i bez konkretnego samookreślenia się. Bardzo szybko stał się zapomnianym twórcą.

PRACA ZOSTAŁA NAPISANA W JĘZYKU NIEMIECKIM