Opis pracy
Rozwój gospodarki rynkowej oraz zmiany współczesnych realiów funkcjonowania przedsiębiorstw dostarczyły wiele wyzwań dla wszystkich podmiotów gospodarczych. Wraz z postępującą globalizacją i rosnącą konkurencją na rynkach lokalnych oraz międzynarodowych teoria i praktyka ekonomii i zarządzania poświęcają coraz więcej uwagi poszukiwaniom skutecznych sposobów sprostania dzisiejszym warunkom działalności przedsiębiorstw. Jednym z najbardziej znamiennych zjawisk, jakie charakteryzują współczesne otoczenie konkurencyjne przedsiębiorstw jest rozwój różnorodnych form współpracy między przedsiębiorstwami. Jedną z takich form jest alians strategiczny.
Współczesne warunki funkcjonowania przedsiębiorstw wymuszają transformację ich działalności ze skali lokalnej do uczestnictwa na globalnych rynkach, czyniąc internacjonalizację działalności przedsiębiorstw charakterystycznym zjawiskiem obecnych czasów. Nie bez znaczenia są zmiany w sferze polityki, zwłaszcza integracja polityczna i gospodarcza. Takie warunki gospodarowania szczególnie podkreślają znaczenie podejmowania współpracy między przedsiębiorstwami poprzez zawieranie aliansów strategicznych, jako kluczowej strategii rozwoju. Przedsiębiorstwo pragnąc bowiem rozwijać swe technologie, wdrażać innowacje produktowe, zdobywać nowe rynki czy z powodzeniem sprostać konkurencji, powinno uwzględnić w swojej strategii rozwoju możliwość skutecznej współpracy z innymi podmiotami gospodarczymi. Alians strategiczny jako skuteczna strategia rozwoju przedsiębiorstwa daje partnerom sojuszu korzyści, wynikające z możliwości uzyskania efektów skali działania, wspólnego przełamywania barier wejścia do nowego sektora, skumulowanych kompetencji, wspólnego ponoszenia kosztów prowadzenia prac badawczych, a przez to umożliwia rozłożenie ryzyka działania w niepewnym otoczeniu i służy wzmacnianiu łańcuchów wartości przedsiębiorstw partnerskich.
Polskie przedsiębiorstwa podjęły już próbę zawierania aliansów strategicznych, aczkolwiek proces ten postępuje zbyt wolno. W literaturze podkreśla się, iż głównym problemem hamującym ten proces jest brak wiedzy o funkcjonowaniu oraz warunkach zawierania aliansów strategicznych, co jest konsekwencją niewielkiej jeszcze liczby badań empirycznych przeprowadzonych w tym zakresie. Istotne znaczenie w sceptycznym postrzeganiu aliansów strategicznych przez polskich menedżerów odgrywają również ich obawy względem prowadzenia współpracy z niezależnym przedsiębiorstwem, jak również przykłady niepowodzeń i negatywnych doświadczeń innych przedsiębiorstw. Sprzyja to zakwestionowaniu popularności tego typu porozumień i optymizmu jaki do niedawna towarzyszył zawieraniu aliansów strategicznych na świecie.
Celem niniejszej pracy jest identyfikacja podejmowania przez przedsiębiorstwa strategii współpracy w ramach aliansu strategicznego w praktyce gospodarczej, jak również określenia ich konsekwencji dla przedsiębiorstw partnerskich. Hipoteza pracy opiera się na stwierdzeniu, że wpływ aliansów strategicznych na rozwój przedsiębiorstw w badanym sektorze telekomunikacyjnym jest znaczący i korzystny dla partnerów należących do sektora MSP.
Praca została podzielona na siedem rozdziałów. W rozdziale pierwszym przedstawiono w skrócie ewolucję teorii zarządzania. W rozdziale drugim zaprezentowany został przegląd definicji pojęcia aliansu strategicznego w świetle literatury przedmiotu. W dalszej kolejności scharakteryzowane zostały podstawy teoretyczne zawierania i funkcjonowania aliansów strategicznych, a także zagadnienia związane z przyczynami tworzenia aliansów oraz korzyści i zagrożeń niesionych przez alianse strategiczne.
Rozdział trzeci poświęcony został typologii aliansów strategicznych. W rozdziale tym omówiono trzy podstawowe typy aliansów strategicznych: alianse kompleksowe, alianse dwukryterialne oraz alianse jednokryterialne.
Rozdział czwarty zawiera zagadnienia dotyczące zarządzania aliansami strategicznymi. Podjęta w tym rozdziale problematyka obejmuje omówienie: zarządzania wybranymi formami aliansów, zarządzania tzw. „cyklem życia aliansu”, jak również koncepcji w zarządzaniu aliansami określanej mianem „transferu wiedzy”.
Piąty rozdział pracy poświęcony został metodologii badań. Rozdział szósty zawiera część empiryczną. Omówiono w nim wyniki badań dotyczące aliansów strategicznych na polskim rynku telekomunikacyjnym.
W rozdziale ostatnim przedstawiono ocenę realizacji celu pracy.