Ochrona elektrochemiczna w korozji

Wśród metod elektrochemicznej ochrony przed korozją można wymienić ochronę elektrolityczną (z wykorzystaniem zewnętrznego źródła napięcia), w której metal chroniony staje się:

- anodą ogniwa, na której dochodzi do reakcji utlenienia chronionego metalu i w efekcie do pasywacji (np. szczelne warstewki tlenków),

- katodą ogniwa, gdzie przebiega reakcja redukcji depolaryzatora (np. tlenu; z wyłączeniem utleniania i rozpuszczania chronionej części konstrukcji).

Do metod elektrochemicznych zalicza się też ochronę galwaniczną, prowadzoną bez zewnętrznego źródła napięcia, która polega na wprowadzeniu do obwodu dodatkowych metali (elektrody ochronne).

Katodowa ochrona galwaniczna polega na zastosowaniu elektrod - anod w stosunku do metalu chronionego (protektorów, np. cynkowych). Na chronionej strukturze dochodzi do katodowych reakcji redukcji depolaryzatora, a zniszczenie korozyjne dotyczy tylko protektora, który z czasem jest wymieniany na nowy.

W anodowej ochronie galwanicznej stosuje się elektrody, będące katodami w stosunku do chronionej powierzchni. Na ich powierzchni redukuje się depolaryzator, a na powierzchni metalu przebiega utlenianie metalu.