Nowomowa i postnowomowa. Analiza polskiego dyskursu politycznego w latach 1979-1999 na łamach Trybuny Robotniczej i Trybuny Śląskiej.

Badanie makroprocesu społecznego, jakim niewątpliwie jest transformacja ustrojowa oraz zjawisk go poprzedzających w zwierciadle dyskursu politycznego może się wydawać przedsięwzięciem bardzo skomplikowanym. I jest tak w istocie. Z jednej strony trudności nastręcza skąpość aparatury pojęciowej, z drugiej sam przedmiot analizy - nieprecyzyjnie określony w polskiej socjologii. Siłą rzeczy główną cechą tej pracy staje się interdyscyplinarność. Próba wyczerpania tematu zmusza do korzystania z dorobku dziedzin pokrewnych - politologii, psychologii społecznej i lingwistyki. Przy czym wielopoziomowość nie wyklucza wnikliwości badania, sprzyja natomiast jego wyrazistości.

Praca zawiera wyjaśnienie wszystkich pojęć do jakich się odnosi, oraz tytułową analizę dyskursu politycznego w oparciu o publikacje w wymienionych gazetach.

Spis treści pracy

Wstęp

1. Przechadzka po teoriach

1.1. Dyskurs. Co to właściwie znaczy?

1.2. Dyskurs publiczny

1.3. Dlaczego 1979 - 1999?

1.4. Jurysdykcja publiczna

2. W tym szaleństwie jest metoda

2.1. Kategorie badawcze

2.2. Werbalna strona interakcji

2.3. Aktorzy i ich role

3. Śledzie trzeciej świeżości

3.1. Socjalistyczna interakcja symboliczna

3.2. Nowomowa

3.2.1. Monowartościowość

3.2.2. Rytualność

3.2.3. Magiczność

3.2.4. Arbitralność

3.3. Przebieg dyskursu

3.4. Forma

4. Trzęsienie czasu

4.1. Walka na słowa

4.2. Podnoszenie kurtyny

4.3. Nowomowa tylko od święta

5. Wiosna wasza