Opis pracy
Założycielem czasopisma „Rycerz Niepokalanej”, pierwszym redaktorem, wydawcą, kolporterem oraz administratorem był ojciec Maksymilian Maria Kolbe. „Rycerz Niepokalanej” to miesięcznik, który był wydawany od roku 1922. Redakcja miesięcznika od roku 1927 miała swoją siedzibę w Niepokalanowie. Niepokalanów jest jednym z najpowszechniej odwiedzanych miejsc pielgrzymkowych w naszym kraju. Jego powstanie również związane jest z osobą ojca Kolbego. Św. Maksymilian był wielkim czcicielem Matki Boskiej. Jeszcze przebywając na studiach w Rzymie założył wspólnie z klerykami franciszkańskimi stowarzyszenie nazwane Rycerstwem Niepokalanej (MI - Militia Immaculatae), ażeby starać się ratować świat przed niewiarą w Stwórcę i upadkiem moralnym. W 1927 roku zbudował w Teresinie klasztor-wydawnictwo i nadał mu nazwę Niepokalanów. Na ten cel teren ofiarował książę Jan Drucki-Lubecki. Niebawem wydawnictwo zaczęło zaliczać się do największych w Polsce. Tuż przed wybuchem II wojny światowej w Niepokalanowie została wybudowana radiowa stacja nadawcza, istniały też plany otwarcia lotniska w celu szybszego kolportowania prasy. Wojna jednak zniweczyła ten pomysł. Po wojnie „Rycerza Niepokalanej” zaczęto wydawać z powrotem. Jego nakład całkiem szybko osiągnął liczbę 700 000 egzemplarzy. Jednak w 1949 roku władze skonfiskowały drukarnię, a wkrótce zakazały druku pisma. W okresie głębokiego komunizmu pismo ukazywało ukazuje się na obczyźnie, a konkretnie we Włoszech - w Santa Severa, 54 km od Rzymu. Początkowo, z okazji beatyfikacji ojca Maksymiliana (w dniu 17 października 1971 r.), ukazał się okolicznościowy, pojedynczy numer „Rycerza Niepokalanej”. Swoją nazwą, szatą graficzną, treścią oraz językiem przypominał jednak "błękitny” miesięcznik wydawany przed wojną w Niepokalanowie. Entuzjastyczne przyjęcie pisma przez Polaków, jak również brak perspektyw na uzyskanie pozwolenia na wydawanie „Rycerza Niepokalanej” w Polsce wymusiło kontynuację tej spontanicznej inicjatywy. Działalność wydawnictwa „Rycerza Niepokalanej dla Polonii” w miejscowości Santa Severa trwa do dziś. Nie zaprzestano jej nawet po wznowieniu pracy wydawnictwa „Rycerza...” w Niepokalanowie. W konsekwencji obecnie mamy dwie wersje tego miesięcznika: „polską” oraz „włoską”.
W Polsce władze komunistyczne dopiero w 1981 roku udzieliły zezwolenia na wznowienie wydawania miesięcznika, przy czym jego nakład miał być ograniczony do 50 000 egzemplarzy. Od tego czasu wydawnictwo zaczęło się odradzać. Wielkim osiągnięciem było także uruchomienie Telewizji Niepokalanów.
Niniejsza praca poświęcona jest problematyce religijnej zawartej w rocznikach 1927-1939 „Rycerza Niepokalanej”. Z bogactwa zagadnień wybrałem trzy z nich. Pierwszy rozdział jest jednak poświęcony rysowi historycznemu – życiu Maksymiliana Kolbe oraz jego działalności związanej z wydawaniem miesięcznika. W drugim rozdziale przytaczam artykuły „Rycerza...” odnoszące się do protestantyzmu. Trzeci rozdział poświęcony jest objawieniom i cudownym uzdrowieniom. Najobszerniej przybliżone zostały objawienia i uzdrowienia w Lourdes, a także objawienia Niepokalanej w Belgii. Ponadto poruszone zostały takie zagadnienia, jak: uzdrowienia na Jasnej Górze, inne cudowne uzdrowienia oraz objawienie się św. Franciszka. Ostatni, czwarty rozdział pracy przybliża okoliczności nawrócenia się wielu osób na wiarę katolicką.