Opis pracy
Pojęcie „kary” nieodparcie kojarzy się z zagadnieniem „prawa karnego”. Jest to skojarzenie jak najbardziej słuszne, albowiem to właśnie prawo karne operuje pojęciem kary kryminalnej. Kara może występować jako: zagrożenie karne zawarte w ustawie (zakazie karnym), kara orzeczona w wyroku skazującym, kara wykonana (lub wykonywana). Jeżeli chodzi o tę ostatnią postać, podkreślić należy, że obejmuje ona nie tylko końcowy efekt wykonania kary, ale także sam proces jej wykonywania - co jest szczególnie istotne w przypadku kary pozbawienia wolności.
Uwzględnienie całej, wskazanej wyżej, złożoności pojęcia kary jest niezbędne dla uniknięcia nieporozumień zarówno przy prowadzeniu badań nad karą, jak i wtedy, gdy analizie poddawane są poglądy na jej temat. Należy również brać pod uwagę powszechność stosowania nazwy „kara” w jej znaczeniu abstrakcyjnym i generalnym, a przecież kara podlega też konkretyzacji i indywidualizacji. Czym innym są: kara kryminalna, kara pozbawienia wolności, kara śmierci czy też w końcu kara orzeczona w konkretnym procesie karnym. Wszystko to może być jeszcze skomplikowane konsekwencjami faktu, że zawsze kara, jako instytucja prawa karnego, istnieje w określonym czasie i przestrzeni, w danym systemie prawnym, kara zaś jako pewna idea (urządzenie życia społecznego) nie daje się sprowadzić jedynie do rozważań na gruncie obowiązującego porządku prawnego i jednostkowego faktu.
Stanowienie i stosowanie prawa karnego, wraz z całym jego arsenałem kar powinno być ostatecznością. Zasada subsydiarności wyraża przekonanie, że prawo karne to ultima ratio. Zasada ta jest konsekwencją faktu, że kara albo celowo, albo niezamierzenie, wyrządza człowiekowi pewną dolegliwość za uczynione zło i sama w sobie są złem (malum passionis propter malum actionis). W konsekwencji wymagana jest duża ostrożność i wstrzemięźliwość w posługiwaniu się karami kryminalnymi. Subsydiarność prawa karnego wymaga dla jego stosowania absolutnej niezbędności. Jest to postulat zarówno pod adresem ustawodawcy, jak i organów stosujących prawo karne. Zadaniem prawa karnego nie jest bowiem ani dyscyplinowanie obywateli, ani organizowanie jakiejkolwiek dziedziny życia społecznego. Tylko w systemach totalitarnych prawo karne stanowi prima ratio polityki społecznej państwa.
Każda kara stanowi oczywiście – mniejszą lub większą – uciążliwość dla skazanego. Prawo przewiduje pewne ułatwienia w wykonaniu poszczególnych rodzajów kar. W niektórych przypadkach kara może być zawieszona, a nawet darowana na mocy amnestii lub aktu łaski. Ponadto przepisy przewidują możliwość odroczenia wykonania oraz udzielenia przerwy w jej wykonywaniu. Właśnie tym dwóm zagadnieniom – a mianowicie odroczeniu wykonania kar sądowych oraz udzielaniu przerwy w wykonywaniu tych kar – poświęcona jest niniejsza praca.
Praca podzielona została na cztery rozdziały. Pierwszy rozdział pracy poświęcony jest wyjaśnieniu zasady niezwłoczności wykonania orzeczeń sądów oraz zaakcentowaniu, że odroczenie i przerwa w wykonywaniu kary stanowią odstępstwo od tej zasady.
W rozdziale drugim omówiono odroczenie wykonania kary grzywny. Przedmiotem rozważań w tym rozdziale są kwestie dotyczące krótkiej charakterystyki kary grzywny, przesłanek odroczenia wykonania kary grzywny oraz odwołania odroczenia wykonania kary grzywny.
Trzeci rozdział pracy poświęcony jest przerwie i odroczeniu w wykonywaniu kary ograniczenia wolności. Rozdział ten omawia takie zagadnienia, jak: charakterystyka kary ograniczenia wolności, przesłanki fakultatywnego oraz obligatoryjnego odroczenia wykonania kary ograniczenia wolności, odwołanie odroczenia wykonania kary ograniczenia wolności, przesłanki fakultatywnego oraz obligatoryjnego udzieleniu przerwy w wykonywaniu kary ograniczenia wolności, odwołanie przerwy w wykonywaniu kary ograniczenia wolności.
W czwartym rozdziale pracy dokonano charakterystyki przerwy i odroczenia w wykonywaniu kary. Rozdział ten porusza zagadnienia związane z: ogólną charakterystyką kary pozbawienia wolności, przesłankami fakultatywnego oraz obligatoryjnego odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności, przesłankami fakultatywnego oraz obligatoryjnego udzielenia przerwy w wykonywaniu kary pozbawienia wolności oraz odwołaniem przerwy i odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności.
Podstawę źródłową pracy stanowią komentarze do kodeksu karnego wykonawczego, podręczniki do prawa karnego wykonawczego oraz artykuły opublikowane w periodykach prawniczych. Oprócz tego wykorzystano literaturę do prawa karnego materialnego i orzecznictwo Sądu Najwyższego.
Podobne prace
Długoterminowe kary pozbawienia wolności
Rodzaj pracy: Magisterska | Stron: 119
Kara grzywny w prawie karnym skarbowym
Rodzaj pracy: Magisterska | Stron: 85
Odbywanie kary pozbawienia wolności przez kobiety
Rodzaj pracy: Magisterska | Stron: 107