Spór o naturę i istotę człowieka we współczesnej antropologii filozoficznej

Termin antropologia wywodzi się z języka greckiego, gdzie anthropos znaczy człowiek, a logos – nauka. Dlatego antropologia, jako dział filozofii dostarcza odpowiedzi na pytania: czym jest człowiek i jaki charakter ma jego stanowisko w świecie. Pojęcie antropologii filozoficznej wprowadził w XXw. M. Scheller, która od tamtej pory pojmowana jest jako „nauka o istocie i istotnościowej budowie człowieka” i stanowi teoretyczny fundament nauk szczegółowych pomagających zrozumieć różne aspekty indywidualnego oraz społecznego funkcjonowania gatunku ludzkiego.

Rozważania dotyczące natury i istoty człowieka podejmowane były był już przez starożytnych filozofów. Na przestrzeni wieków zmieniały się koncepcje i sposoby postrzegania ludzkiej egzystencji sprowadzając ją do różnorodnych konstruktów teoretycznych. W ujęciu niektórych antropologów istota człowieka jest pojęciem tak złożonym i wielowarstwowym, że nie sposób ująć jej w jednym, syntetycznym pojęciu. Zdaniem innych badaczy natura często pojmowana jest w kategoriach zespołu cech „kwalifikujących istotę ludzką, jako „człowieka”, stanowiących jego stały i ciągły wyróżnik gatunkowy.” Ponadto, należy dodać, iż jako fundamentalna kategoria antropologiczna, natura zawiera się w zespole jakości „wyróżniającym ludzką istotę spośród innych istot żywych.”