Zarządzanie nieruchomościami

Zarządzanie nieruchomościami to proces złożony, wymagający podejmowania różnorodnych decyzji, zarówno ekonomicznych, jak i innych, związanych ze stanem technicznym i wyposażeniem nieruchomości, sposobami użytkowania i użytkownikami, czy wreszcie związanych z estetyką obiektu. W konsekwencji, im nieruchomość jest większa i im bardziej zróżnicowane są jej funkcje, tym większej wiedzy wymagać się będzie od osób, które nią zarządzają. Dlatego też w Polsce pojawiły się w ostatnich latach regulacje prawne nadające szczególne znaczenie zawodowi zarządcy nieruchomości i wprowadzające obowiązek posiadania licencji przez osoby fizyczne, prowadzące działalność w zakresie zarządzania nieruchomościami lub obowiązek zatrudniania licencjonowanych zarządców do wykonywania czynności zarządzania przez firmy, które prowadzą taką działalność.

Można jednak nie prowadzić działalności w zakresie zarządzania nieruchomościami, a zarządzać nimi nie posiadając licencji. Sytuacja taka wystąpi, gdy nieruchomość zarządzana jest bezpośrednio przez swojego właściciela lub współwłaścicieli (mogą to być zarówno osoby prawne jak i fizyczne) albo, gdy na mocy szczególnych regulacji ustawowych w imieniu właściciela zarządza nimi jakaś osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej. Inną szczególną sytuacją będzie zarząd nieruchomościami prowadzony przez państwowe lub samorządowe jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej w oparciu o decyzje administracyjne oddające tym jednostkom nieruchomości w trwały zarząd .

Oddziaływanie państwa na problematykę nieruchomości przybrało formę ustawy. Ustawodawca w kompleksowy sposób reguluje wiele zagadnień dotyczących nieruchomości, a przede wszystkim: podziału, podziału i scalania, pierwokupu, wywłaszczania, zwrotu wywłaszczonych nieruchomości, wyceny nieruchomości, a zwłaszcza kwestię gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność skarbu państwa oraz gmin. Ponadto ustawa określa zasady działalności zawodowej, której przedmiotem jest gospodarowanie nieruchomościami. Reguluje więc działalność zawodową rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami i wprowadza nowy zawód - zarządcy nieruchomości.

Pojęcie zarządcy nieruchomości nie jest w naszej praktyce całkowicie nieznane. Ustawa tworzy jednak, dla osób fizycznych, ramy prawne funkcjonowania nowego, licencjonowanego zawodu - zarządzającego nieruchomością. W konsekwencji tworzy pewien wzorzec zawodowy, który - poprzez system licencjonowania - ma zapewnić wysoki poziom kwalifikacji uprawiającego ten zawód, a w rezultacie zapewnić wysoki poziom świadczonych przez niego odpłatnie usług polegających na zarządzaniu nieruchomością.

Takie potraktowanie przez ustawodawcę problematyki nieruchomości, w tym zawodów z nią związanych (pośrednika, rzeczoznawcy i zarządcy), podkreśla wysoką rangę nieruchomości w życiu społeczno-gospodarczym oraz wagę, jaką państwo przywiązuje do prawidłowego, możliwie najlepszego zarządzania nimi. Należy podkreślić, że Ustawa po raz pierwszy wprowadziła regulacje prawne dotyczące zawodu zarządcy nieruchomościami, a więc usankcjonowała jego istnienie.

Praca składa się z trzech rozdziałów. Pierwszy z nich skupia się na pozycji prawnej zarządcy nieruchomościami nawiązując do zagadnień licencji zawodowej, umów o zarządzanie, praw i obowiązków zarządcy oraz aspektów budowy, eksploatacji i technicznego utrzymania nieruchomości. Drugi rozdział pracy skupia się na przybliżeniu stowarzyszeń zawodowych zarządców nieruchomości. Ostatni rozdział przybliża co powinien obejmować standardowy plan zarządzania nieruchomością.