Metody przeciwdziałania bezrobociu kobiet

W ujęciu makroekonomicznym i makrospołecznym najczęściej stosowanym wyznacznikiem pojęcia „bezrobocie” jest tzw. przedmiotowe i podmiotowe podejście do tego problemu. W ujęciu przedmiotowym bezrobocie jest kategorią analityczna rynku pracy i odnosi się do tej części podaży pracy, która pozostaje niezrealizowana. Jest to wynik braku równowagi pomiędzy popytem na pracę (dostępnymi miejscami pracy), a podażą siły roboczej (zasoby pracy, czyli osoby gotowe do podjęcia zatrudnienia). W takim ujęciu, które wskazuje szczegółowo przyczyny omawianego zjawiska, bezrobocie rozpatrywane jest w kategoriach problemu ekonomicznego. Z kolei ujęcie podmiotowe pozwala spojrzeć na bezrobocie z perspektywy jednostek nie mających zatrudnienia i można je definiować jako stan braku aktywności zawodowej w grupie osób, które są zdolne i gotowe do podjęcia pracy, a dla których źródłem utrzymania są dochody z realizowanej pracy. W takim ujęciu problem bezrobocia nabiera wymiaru społecznego, w którym szczególne znaczenie mają skutki tego zjawiska.

Bezrobocie to dramat społeczny i osobisty, ponieważ bardzo często młodzi ludzie, a zwłaszcza kobiety zamiast do pierwszej pracy - będącej początkiem kariery zawodowej - często trafiają do rejestrów bezrobocia w urzędach pracy.

Celem niniejszej pracy jest przedstawienie sytuacji na rynku pracy w województwie mazowieckim ze szczególnym uwzględnieniem stanu i struktury bezrobocia oraz aktywnych form przeciwdziałania bezrobociu.

Niniejsza praca składa się z trzech rozdziałów, z których każdy podzielony jest na podrozdziały.

Pierwszy rozdział pracy zawiera przybliżenie aspektów teoretycznych związanych z problematyką bezrobocia. Opisane zostały najważniejsze pojęcia, wymieniono i scharakteryzowano rodzaje bezrobocia, a także metody pomiaru stopy bezrobocia. Nawiązano do skutków jakie bezrobocie wywołuje w społeczeństwie i gospodarce.

W drugim rozdziale scharakteryzowany został problem bezrobocia w województwie mazowieckim z wyszczególnieniem najważniejszych struktur bezrobocia według cech demograficzno-społecznych kobiet.

W rozdziale trzecim przedstawiłam założenia empiryczne wykorzystane podczas zbierania opinii od kobiet o skuteczności metod przeciwdziałania bezrobociu.

Przy sporządzaniu niniejszej pracy oparto się na sprawozdawczości obligatoryjnej przekazywanej z powiatowych urzędów pracy, informacji i opracowań Głównego Urzędu Statystycznego oraz Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej a także akty prawne dotyczące tej problematyki oraz dane z Powiatowych Urzędów Pracy.