Dysfunkcje rodziny przyczyną umieszczania dzieci w domach dziecka

Rodzina jest podstawowym i najważniejszym środowiskiem dla dziecka. To ona powinna odgrywać główną rolę w kształtowaniu zdrowia psychicznego i fizycznego młodego człowieka. Jednak bardzo często tak nie jest. Wiele dzieci nie ma możliwości życia i prawidłowego rozwoju w swoich rodzinnych domach. Rodzice albo piją albo są przestępcami albo prezentują też inny rodzaj patologii. Przez swoją dysfunkcyjność zaniedbują dzieci. Życie w dysfunkcyjnej rodzinie może być dla dziecka wielką krzywdą, źródłem cierpień, które nie tylko mogą powodować deformacje w rozwoju fizycznym, ale także i psychicznym. W rodzinie takiej zaburzony jest proces komunikowania między jej poszczególnymi członkami, który wpływa na kształtowanie nieprawidłowego obrazu własnej osoby, a także obniża poziom poczucia własnej wartości – zwłaszcza jej najmłodszych członków – dzieci.

Wśród naszej społeczności funkcjonują instytucje, których głównym zadaniem jest opieka i wychowanie dzieci osieroconych lub pochodzących z domów dysfunkcyjnych. Mowa o domach dziecka, czyli ośrodkach mogących sprawować częściową lub całkowitą opiekę nad dziećmi, których rodzice nie chcą, nie potrafią albo nie mogą ich wychowywać.

Dziecko trafiając do placówki ma skumulowane te wszystkie niekorzystne emocje i myśli, których doświadczył w rodzinie. Dlatego też niezwykle ważne jest okazywanie wychowankom wsparcia duchowego i rzeczowego, jednak przede wszystkim emocjonalnego. Wychowawcy muszą bardzo dobrze poznać swoich podopiecznych by mogli oni jak najpełniej wypełniać powierzone im zadania opieki i wychowania dzieci. Muszą niwelować szkody wyrządzone dzieciom, a także wyrównywać widoczne braki wyniesione ze środowiska rodzinnego.

Zamierzeniem przeprowadzonych badań własnych w Ośrodku Usług Opiekuńczo – Wychowawczych w Zawierciu było wyodrębnienie dysfunkcji rodziny, które powodują, że dzieci trafiają do owej placówki oraz określenie rodzaju wsparcia jakie wychowankowie otrzymują w placówce i poza nią. Ponadto określiłam stopień realizacji działań opiekuńczo – wychowawczych domu dziecka wobec podwładnych wychowanków.

Układ treści pracy związany był z opracowaniem sześciu rozdziałów, z których cztery pierwsze stanowią część teoretyczną pracy, w której na podstawie literatury pedagogicznej, psychologicznej i socjologicznej związanej z tematem pracy przedstawiłam rodzinę jako środowisko społeczno – wychowawcze, przejawy dysfunkcyjności rodziny oraz ogólną charakterystykę domu dziecka: specyfikę działalności opiekuńczo - wychowawczej jaką podejmują wychowawcy wobec swoich wychowanków.

Rozdział piąty to metodologiczne podstawy pracy, w którym zawarłam główny problem badawczy, pytania szczegółowe oraz przedstawiłam dostosowane do nich metody, techniki i narzędzia badawcze.

Rozdział szósty zawiera charakterystykę badanej populacji oraz prezentację i analizę zebranych materiałów empirycznych.

Zakończenie pracy stanowi ogólne podsumowanie pracy i sformułowanie wniosków końcowych.