Państwo i prawo w doktrynie islamu

Na przestrzeni dziejów islam okazał się swoistą pewnego rodzaju, nastawioną na ekspansję, której ostrze wymierzone było w istniejący porządek. Ze względu na taki charakter i naturę nowej religii, muzułmanie od pierwszych lat jej istnienia uznawali za swój święty obowiązek podporządkować cały świat nauce islamu, nawet drogą przemocy, przez świętą wojnę, dżihad.

Różne rodzaje doktryn politycznych prezentują przede wszystkim pewien styl myślenia i działania. Państwo i prawo łączy to, że państwo jest instytucją polityczną, a prawo jest środkiem celowego oddziaływania przez określone siły społeczne na stosunki społeczne. Na tej podstawie można stwierdzić, że prawo jako zjawisko społeczne jest zjawiskiem politycznym, gdyż jest środkiem sprawowania władzy państwowej wyznaczającym sposób jej sprawowania, strukturę oraz środki uzyskiwania założonych celów politycznych. Gałęzie prawa czy rodzina prawa bądź systemy prawne ukazywały nam różnorodność zjawiska, którym jest prawo. Wielowymiarowym zjawiskiem prawa jest kultura prawna. Przedstawia ona wiele różnych cech prawa, które ukazując w sposób syntetyczny i porównywalny ukazuje jego różnorodność i wieloźródłowość, choć zauważyć można również podobieństwa między nimi występujące. Bogata historia rozwoju kultur prawnych pozwala zauważyć, iż następowało między nimi silne przenikanie. Naczelnym kryterium wyodrębniania głównych kultur prawnych na świecie jest stosunek prawa do religii, czyli obcowanie z tym, co uznane jest za sacrum, w odróżnieniu od tego, co za profanum.

Islam stanowi po prostu odrębny system państwa i prawa, opierający się na własnych, oryginalnych fundamentach. W tym również, jak już zostało podkreślone, na odmiennych przesłankach światopoglądowych i filozoficznych. Islam należy przede wszystkim traktować jako skończony i pełny system religijny, obejmujący wszystkie aspekty życia ludzkiego, zarówno w jego wymiarze indywidualnym, jak i zbiorowym; jest to system zawierający elementy demokracji, choć nie koniecznie demokracji w obecnym wariancie europejskim, a więc w wariancie akcentującym liberalizm, indywidualizm, relatywizm, wolność sumienia.

Obszar zajmowany przez państwa muzułmańskie rozciąga się od Europy po Afrykę, a na wschodzie sięga aż po Indonezję. Wciąż jednak najwięcej krajów muzułmańskich leży na Środkowym Wschodzie i jest zamieszkiwanych przez ludność pochodzenia arabskiego. Biorąc pod uwagę charakter retoryki prezentowanej przez niektórych muzułmańskich przywódców, aż dziwne jest że około 5 milionów muzułmanów mieszka w Stanach Zjednoczonych, kraju „wielkiego szatana”. Obecnie w USA działa około 10 narodowych towarzystw muzułmańskich.