Poszanowanie godności i dóbr osobistych pracowników mundurowych

Opis zawartości pracy

Rozdział pierwszy skupia się na ewolucji poglądów na temat poszanowania godności i dobra osobistego. Zaczyna się od historycznego ujęcia pojęcia dobra osobistego, definiuje je oraz omawia pojęcie godności.

Natomiast rozdział drugi koncentruje się na godności i dobru osobistym w kontekście służb mundurowych. Podrozdziały analizują różne aspekty dobra osobistego w służbach mundurowych, takie jak zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji oraz nietykalność mieszkania. Ponadto omawiają relację między godnością a dobrem osobistym.

Przedmiot rozważań i cel pracy

Przedmiot dokonanych w pracy rozważań stanowi problem ochrony dóbr osobistych osób zatrudnionych będący jedynie wycinkiem szerokiej problematyki ochrony praw i interesów osoby zatrudnionej, jak ma styczność z zainteresowaniem społecznym. Należy przeprowadzić badania naukowe, jakie będą się skupiać wokół tematyki ochrony dóbr osobistych osób zatrudnionych stwarzając podstawę do ciekawej refleksji naukowej. O wyborze tematu pracy zdecydował fakt, ż przez ostatnie lata w krajach Europy Zachodniej miała miejsce widoczna zmiana podejścia teoretycznego do analizy jurydycznej w naukach prawnych, jaka opiera się na odbieganiu od standardowych koncepcji dla poszukiwania nowych kierunków oraz perspektyw badawczych. Ma to związek przede wszystkim z takimi sferami jak zatrudnienie czy zarządzanie zasobami ludzkimi w integrującej się Europie.

Celem pracy jest analiza i ocena polskiej regulacji prawnej ochrony dóbr osobistych w zatrudnieniu. Przeprowadzona tez będzie ocena pod kątem współgrania z prawem europejskim oraz międzynarodowym. Wykonana będzie krytyczna ocena polskiej regulacji w obrębie rozwiązań wspólnotowych oraz międzynarodowych jak i na tle pewnych rozwiązań danych krajów zachodnioeuropejskich. Zaprezentowane będą propozycje zmian przepisów prawnych związanych z badaną problematyką jak i postulaty de legeferenda dla ustawodawcy, jaki zmaga się z obowiązkiem przeprowadzenia zmian ustawodawstwa w analizowanym zakresie. Celem autorki jest też rozwikłanie węzłowych problemów interpretacyjnych, jakie rodzą się na podstawie używania przepisów prawa, będących źródłem rozbieżnej wykładni w procesie jego używania. Jest to bardzo ważne dla praktyki (sądów, pracodawców i ich organizacji, związków zawodowych, inspekcji pracy).

Czym są dobra osobiste?

J. Panowicz-Lipska klasyfikuje dobra osobiste za prawnie uznane wartości o postaci niemajątkowej, mocno związane z istnieniem oraz psychiką danej osoby fizycznej, mówiące o jej życiu, pozycji w społeczeństwie, jakie są wyrazem jej odrębności psychicznej oraz fizycznej jak i możliwości twórczych, uznane przez dany system prawny i społeczeństwo.

Według A. Szpunary dobra osobiste są niemajątkowymi wartościami powiązanymi z osobowością jednostki, akceptowanymi powszechnie w społeczeństwie, a więc zgodne z jego zapatrywaniami prawnymi, moralnymi oraz obyczajowymi. Charakteryzują się one ogromną różnorodnością, a przy ocenie ich naruszania trzeba wykorzystywać rozmaite kryteria, pośród jakich na pierwszym miejscu są poglądy rozsądnie oraz uczciwie myślących ludzi, doświadczenie życiowe, jak i opinię społeczną, także wymagany w nim system wartości.

Zdaniem Z. Radwańskiego dobra osobiste to cenione przez system prawny wartości (mocno cenione stany rzeczy) do jakich wliczamy fizyczną oraz psychiczną integralność człowieka, jego indywidualność jak i godność oraz pozycję w społeczeństwie, będące przesłanką samorealizacji osoby ludzkiej. Autor podkreśla, że mowa tu o ochronie wartości, jakich nie można zmniejszyć do sfery bytu materialnego. Według niego mogą one mieć obiektywną doniosłość przez ich społeczne uznanie prawne i być odbierane poprzez powiązanie ich z człowiekiem .

Wartości te maja zmienny w czasie obrębie, co jest efektem przemian, warunków życia społecznego czy też ewolucji poglądów związanych z wartością . Mają też związek z osobą ludzką— tak z jej stroną cielesnej , jak i duchowej, mające postać indywidualną, a wiec właściwe wszystkim ludziom, będące pod ochroną prawa .

W doktrynie prawa pracy panuje pogląd, że dobro osobiste jest prawnie chronioną więzią między jednostką a jej indywidualnym światem przeżyć psychicznych jakie dotyczą jej istnienia jako integralnej, społecznej jednostki Widać również, że funkcja unormowania zapisanego w art. 11 k.p. nie kończy się na ustaleniu tylko zasady zachowania odwołującej się do cywilno-prawnej ochrony dóbr osobistych.