Pojęcie „państwa” w prawie międzynarodowym publicznym

Państwo to organizacja suwerenna. Koncepcja suwerenności państwa opiera się na założeniu, że państwo powinno być samodzielne, czyli niezależne od innych podmiotów w podejmowaniu działań. Państwo musi być też nieograniczone, a więc samo rozstrzyga, jakie decyzje zamierza podjąć. Suwerenność państwa oznacza również to, że żadne inne państwo nie może narzucać państwu swojej woli i ograniczać jego swobody. Wszystkie podmioty znajdujące się na terytorium państwa muszą się organizacji tej podporządkować, a władza państwowa ma charakter najwyższy.

Praca przybliża definicję pojęcia "państwa" oraz odnosi się do historycznych aspektów związanych z interpretacją tego zakresu pojęciowego. W pracy odniesiono się do najważniejszych cech państwa, czyli w szczególności suwerenności i związanej z nią zasady suwerennej jedności w prawie międzynarodowym. Kolejną cechą jest aspekt terytorialny, a także przymusowość w kontekście państwa.

Dalsza część pracy nawiązuje do aspektów związanych z powstaniem (prawo narodów do samostanowienia) i upadkiem państwa. Przedstawiono możliwości powstania państwa z formalnego punktu widzenia oraz możliwości jego upadku wraz z przykładami.