Współczesna polszczyzna i jej odmiany

Język polski, czyli potocznie mówiąc polszczyzna, należy wraz z językiem czeskim, słowackim, pomorskim, dolnołużyckim, górnołużyckim oraz wymarłym połabskim do grupy języków zachodniosłowiańskich, stanowiących część rodziny języków indoeuropejskich. Ocenia się, że go jako język ojczysty około 44 milionów ludzi na świecie mieszkańców Polski oraz Polaków zamieszkałych za granicą, czyli Polonii. Na język polski wpływały inne języki. Najważniejszymi z nich były: łaciński, niemiecki, czeski, białoruski i ukraiński turecki, francuski, włoski, rosyjski, jidysz. Obecnie obserwować można duży wpływ języka angielskiego. Język polski w dzisiejszych czasach swoją postać zawdzięcza długiemu i powolnemu rozwojowi. Przede wszystkim nie jest on jednolity na obszarze całego kraju, o czym świadczą jego liczne odmiany. W dziejach Polski ważną rolę polityczną i kulturalną odegrały dzielnice: Wielkopolska, Małopolska i Mazowsze. Lokalne odmiany polszczyzny tych regionów ostatecznie wpłynęły na kształt dzisiejszej polszczyzny literackiej. Dominującą rolę przypisuje się Wielkopolsce i Małopolsce, nieco mniejszą zaś Mazowszu, gdyż po przeniesieniu stolicy z Krakowa do Warszawy (1596 r.) proces kształtowania się języka literackiego był już prawie zakończony.