Interpol

Celem pracy jest omówienie znaczenia Interpolu w zwalczaniu przestępczości w Europie, w tym przede wszystkim w walce z terroryzmem oraz przestępczością zorganizowaną.

Zjawisko przestępczości jest pewnym zjawiskiem społecznym, które rodzi potrzebę jego opisania – zarówno ilościowego, jak i jakościowego. Aby móc przestępczość wyjaśniać i kontrolować, musi istnieć orientacja co do tego, jakie są jej rozmiary, struktura i dynamika. W tym celu należy dokonać opisu statystycznego zjawiska, co wymaga dokonania już na wstępie paru wyjaśnień i rozstrzygnięć.

Przestępczość jest zbiorem zdarzeń określanych jako przestępstwa. Zbiór wszystkich takich zdarzeń, w danym okresie, na danym terenie lub w określonej zbiorowości, określany bywa mianem przestępczości rzeczywistej. Nie każde przestępstwo wychodzi jednak na jaw, nie dowiadujemy się również o każdym sprawcy przestępstwa, tylko bowiem część przestępstw i ich sprawców jest ujawniana. Zbiór zdarzeń, o których informacje dotarty do organów ścigania, które uznane zostały przez nie za przestępstwa oraz jako przestępstwa zostały zarejestrowane, nazywa się przestępczością ujawnioną. Zbiór zdarzeń określanych jako przestępstwa, o których informacje nie dotarły do organów ścigania lub dotarły, lecz nie zostały przez nie zarejestrowane, nazywa się przestępczością nieujawnioną. Statystycznemu opisowi, przy zastosowaniu różnych metod i technik badawczych, podlega przestępczość ujawniona i nieujawniona. W oparciu o zdobytą wiedzę o przestępczości ujawnionej i nieujawnionej oraz o istniejących między nimi relacjach podejmuje się próbę charakteryzowania przestępczości rzeczywistej. Nie ulega wątpliwości, że w wyniku tych działań nie istnieje możliwość odtworzenia rzeczywistego obrazu przestępczości, a jedynie uzyskiwanie kolejnych przybliżeń .

Przy charakterystyce zjawiska przestępczości równie istotny jest jego opis przez pryzmat przestępstw czyli czynów, jak i sprawców przestępstw, gdyż każdy z tych opisów pozwala na oceny z odmiennego punktu widzenia. Jeśli zmierzamy do ustalenia liczby popełnionych przestępstw określonym czasie na pewnej przestrzeni, to w oparciu o uzyskany wynik można oceniać stopień zakłócenia porządku prawnego przez przestępczość (nasilenie przestępczości). Jeśli natomiast zmierzamy do ustalenia liczby przestępców, to w oparciu o jej wielkość można oceniać stopień kryminalizacji społeczeństwa. Równie interesujące jest ustalanie liczby ofiar popełnionych przestępstw, dzięki której można oceniać stopień wiktymizacji społeczeństwa. Ustalenie w określonym czasie na pewnej przestrzeni liczby popełnionych przestępstw nie jest równoznaczne z ustaleniem liczby sprawców tych przestępstw. Jedno przestępstwo może bowiem być popełnione przez kilku sprawców, jak również jeden sprawca może ponosić odpowiedzialność za kilka popełnionych czynów przestępnych. Przy statystycznym opisie zbiorowości przestępstw lub sprawców tych przestępstw ustalamy nie tylko jej rozmiary, ale i strukturę .

Przestępczość jest zwalczana na szczeblu krajowym, jak i na szczeblu międzynarodowym. Właśnie Interpol jest przykładem organizacji zwalczającej przestępczość na szczeblu międzynarodowym.

Praca podzielona została na trzy rozdziały. W pierwszym z nich przedstawione zostały zagadnienia wprowadzające do problematyki związanej z terroryzmem i przestępczością zorganizowaną. W poszczególnych punktach omówiono takie kwestie, jak: pojęcie i rodzaje terroryzmu, cechy charakterystyczne przestępczości zorganizowanej i jej rodzaje, podstawowe różnice między terroryzmem a przestępczością zorganizowaną.

Rozdział drugi poświęcony jest omówieniu struktury i zasad działania Interpolu. Rozdział ten zawiera trzy punkty, w którym opisano genezę Międzynarodowej Organizacji Policji Kryminalnej, cele statutowe Interpolu oraz strukturę organizacyjną Interpolu. W tym ostatnim punkcie scharakteryzowano Zgromadzenie Ogólne, Prezydenta i Komitet Wykonawczy, Sekretariat Generalny, Europejskie Biuro Łącznikowe i Biura Krajowe, a także zespoły doradców działające w strukturze Interpolu.

W rozdziale trzecim dokonano charakterystyki współpracy Interpolu z wybranymi organizacjami międzynarodowymi i polską Policją. Przede wszystkim wspomniano o współpracy Interpolu z Europolem, a następnie o współpracy z ONZ-em oraz innymi organizacjami międzynarodowymi. Działalność polskiej Policji na forum międzynarodowym została omówiona w ostatnim punkcie tego rozdziału.

Podstawę źródłową pracy stanowią monografie omawiające problematykę przestępczości zorganizowanej, kwestie dotyczące terroryzmu, monografie poświęcone organizacji Interpolu oraz artykuły opublikowane w periodykach prawniczych.

Tytuły rozdziałów:
1. Wstęp
2. Typologia terroryzmu i przestępczości zorganizowanej
3. Struktura i zasady działania Interpolu
4. Współpraca Interpolu z wybranymi organizacjami międzynarodowymi i polską Policją
5. Zakończenie
6. Bibliografia